In Nederland heb je vooral oudere vrouwen die Ali heten. In Pakistan is Ali nog steeds een hele populaire naam. Dat komt omdat het islamitisch is. Mijn ouders vonden het mooi en waren religieus.

Ook ik ben gelovig. Ik bid vijf keer per dag, lees elke dag uit de Koran en op vrijdag kleed ik me netjes aan voor het gebed in de moskee. Moslim zijn betekent voor mij dat ik mijn best doe een goed mens te zijn: geen haat, niet liegen en aardig praten over anderen. Ook de balans in mijn leven is belangrijk. Mijn familie is daarbij altijd nummer één.

Daarom ben ik er altijd voor mijn drie kinderen. Ze mogen niets tekort komen en ik zeg nooit dat ik te moe ben om iets voor ze doen. Zo breng ik ze altijd overal naartoe met de auto – hoe laat en hoe ver maakte me niet uit. Ik ben een beschermende vader die zijn kinderen graag verwent. Ze mogen mijn bankpassen gebruiken en ik vertrouw ze daarin. Ook kook ik elke dag voor ze wat ze willen. Zij mogen dan kiezen: biryani, pulou, kebab, een goede salade. Zelfs als ik hartstikke laat thuiskom van werk, duik ik eerst nog even de keuken in. Dat is ook hoe ik ontspan.

Mijn vrouw en ik hebben al zestien jaar een schoonmaakbedrijf in Amsterdam. Zij doet de achterkant, ik regel de voorkant. Het is heel hard werken, maar ik vind het nog steeds heel leuk. Dat komt vooral omdat ik veel mensen ken en mensen mij kennen. Zo maak ik al twintig jaar de Westergasfabriek schoon. Ook werk ik voor festivals als Milkshake, Awakenings, De Rollende Keukens en horecazaken. Ik vind die plekken en festivals geweldig! In mijn land zou dat nooit kunnen en mogen. Daarom ben ik ook blij dat ik hier woon.

Omdat we genoeg mensen in dienst hebben, houd ik voldoende tijd voor mezelf en mijn gezin over. We zijn erg aan elkaar gehecht en kunnen elkaar slecht missen. Laatst waren mijn vrouw en ik vijf weken naar Pakistan om mijn broer, die onlangs verlamd raakte, te verzorgen. Mijn dochter van twintig moest huilen omdat ze vond dat we te lang weggingen.

Het belang van een sterke familieband heb ik van huis uit meegekregen. Toen ik twee jaar oud was, brandde ons huis af. Mijn moeder verbrandde, lag drie maanden in het ziekenhuis en kreeg kort daarna huidkanker. Toen ze overleed stond mijn vader er helemaal alleen voor. Hij wilde nooit een andere vrouw en dus voedden mijn vier zussen en twee broers mij op. Gelukkig hadden we thuis genoeg geld - mijn vader was een grote boer in het dorp. Hij was altijd met ons bezig en dat heeft mij geïnspireerd in mijn vaderschap. Vier jaar geleden overleed hij in Pakistan, hij was 96 en bidde tot het laatst vijf keer per dag. Hij zorgde heel goed voor zichzelf. Ik hoop dat ik ooit ook zo mag eindigen.