Mijn naam was het beginpunt voor de zoektocht naar mezelf. Ik had geen idee wie ik was en ging familielijnen en mijn naam onderzoeken. Mijn ouders hadden me Hidde genoemd zonder reden, behalve dat ze het gewoon een mooie naam vonden. Tijdens mijn reizen merkte ik al snel dat het voor veel mensen lastig uit te spreken is. Ze noemden me ‘Hiedie’.

In India noemden mensen me Ananda, een naam uit het Sanskrit. Dat kwam omdat ze mij euforisch, blij, extatisch en blissful vonden. Een tijdje heb ik die naam aangehouden, dat was gemakkelijker op reis in het buitenland. Ook hielp het me om even helemaal los te komen van wie ik was. Want Hidde, die had zelf een bepaalde identiteit gecreëerd. Wie ik was en wat mensen van mij dachten, klopte helemaal niet. Ik voelde dat ik niet authentiek kon zijn zonder schaamte en angst.

Omdat ik Ananda niet zelf had gekozen, gaf ik mezelf een nieuwe naam om me te helpen in mijn proces. Ik wilde namelijk niks liever dan mezelf vinden. Toen heb ik mezelf Ātman genoemd. ‘De ware zelf’ in Sanskrit, de ‘ziel’. Ik liet iedereen mij ook zo noemen, stelde mezelf zo voor. Dat deed veel met me, sowieso om los te komen van Hidde en te ontdekken wie Hidde eigenlijk echt is. Mijn ouders vonden het maar niks dat ik ineens Ātman heette. Toch hebben ze heel veel respect voor mij omdat ze zien dat ik nu meer liefde uitstraal en verbinding in de familie breng. Mijn vrienden vonden het soms ook wel een beetje moeilijk, dat Ātman. ‘Doe maar groot’, ‘doe maar heel complex’, zeiden ze dan.

Na Ātman heb ik nog een naam gekregen. Die kreeg ik bij een inheemse bevolkingsgroep in het noordoosten van Colombia, de Arhuaco. Ze zijn een spirituele stam en noemen zichzelf de beschermers van de aarde. Ik ben bij die stam in de leer geweest als rechterhand van een Sjamaan. Daar heb ik gevonden wat ik al heel mijn leven zoek. Ik ben daar gedoopt en kreeg een nieuwe naam: Jwi Zuwun. Dat betekent het licht van de zon, brenger van overvloed. Dat resoneert met mij, maar ik gebruik die naam alleen bij plechtigheden en ceremonies.

In het dagelijks leven ben ik nu weer gewoon Hidde. Ik heb mezelf gevonden en vind de naam die ik van mijn ouders heb gekregen juist mooi. Het is een Friese naam en ik voel ook een verbinding met het Friese volk – een van de laatste stammen in Nederland. Hidde stamt af van het Germaanse woord Hild, wat voor strijd staat, ofwel strijdvaardige, dappere. Dit klopt ook bij hoe ik in het leven sta: ik strijd voor rechtvaardigheid. Ik heb ontdekt dat ik verweg waarschijnlijk Friese voorouders heb gehad. Of ik mijn naam nooit meer ga veranderen weet ik niet, ik zie het als een speels instrument. Als het niet meer met mij resoneert, dan ga ik voor een naam die wél past. Dat is zo mooi aan ons als mensen. We hebben de kracht om te veranderen en te doen wat we willen.